1.2 No i gdzie tu solidarność ?

Cześć wam ;)

No to kolejne opowiadanko dla was póki co mało czytelników ale kto wie to wie może w końcu was przybędzie :) Mamy nadzieję, że się wam podoba kolejne jakoś nie długo kiedy nie wiemy jeszcze.

Od 4 dni Sebastian nie pojawił się w Feel Good, Magda właściwie zapomniała już o jego propozycji kawy, w sumie nawet na początku przypuszczała, że tak będzie. Miała akurat chwilę przerwy bo ruch był mały kiedy przyszła Natalia.
- A Ty nie na spotkaniu ? - Zdziwiła się blondynka
- Mam jeszcze czas postanowiłam wpaść na kawę - Powiedziała siadając przy barze
- Już robię - Powiedziała i zrobiła siostrze kawę - Jak tam wasza firma? Ostatnio coś mało czasu mamy w domu, żeby porozmawiać
- Dobrze, dobrze dużo załatwiania dlatego tak późno wracam, ale dziś ostatnie ustalenia i jak wszystko się uda to wrócę z szampanem - Mówiła uradowana popijając kawę
- Ooo to trzymam kciuki - Cieszyła się z siostrą
- A Ty lepiej mów, jak tam z tym Sebastianem tak ?
- Jak jak z Sebastianem? Przecież widziałam go dwa razy w życiu tym raz pojawił się i zaprosił mnie na kawę i się już nie pojawił
- Uuu ile go już nie ma ?
- Nie wiem z 4 dni
- Może ma coś ważnego wiesz praca itp, zresztą po tym jak mówiłaś jak się ubiera to w masarni nie pracuje - Zaśmiała się
- No, nie ale widać że jak nie przychodzi to zaprosił tylko z grzeczności
- Skąd wiesz, może zakochał się od pierwszego wejrzenia a teraz nie ma czasu na prostu, a jak tylko będzie miał to wróci - Posłała jej uśmiech, w tym momencie Magda zobaczyła Sebastiana, który wchodzi do kawiarni. Natalia chciała coś jeszcze powiedzieć, ale Magda nagle   zmieniła temat
- A Ty już przypadkiem nie musisz lecieć na to spotkanie - Mówiła patrząc w stronę Sebastiana, który szedł w stronę baru. Natalia spojrzała za siebie i jak tylko zobaczyła mężczyne postanowiła szybko się zmyć.
- A nie mówiłam - Szepnęła do niej i się uśmiechnęła -  Dobra to ja lecę - Dopiła kawę - Pa siostra, Dzień dobry i do widzenia - Powiedziała w stronę Sebastiana
- Do widzenia - Uśmiechnął się w stronę Natalki
- Cześć
- Cześć - Odpowiedziała trochę zdziwiona Magda przecież jeszcze nie dawno byli na Pan Pani
- Przepraszam, że tak dawno mnie nie było, ale musiałem pilnie wyjechać - Chciał się jej wytłumaczyć
- Nic nie szkodzi nie musisz się tłumaczyć - Rozmawiając z nim ogarniała rzeczy przy barze
- Moja propozycja kawy nadal aktualna - Uśmiechnął się do niej dość niepewnie, Sebastian ją bardzo dziwił jego wygląd to jak mówił wiele rzeczy wskazywało na to, że był osobą światową, obytą, uczoną a przy niej jak by się peszył, nie był pewien tego co robić mówić. -To jak dasz się zaprosić
-  Zastanowię się - Uśmiechnęła się
- Nosz cholera jasna! - Krzyknęła na zapleczu Marlena, Magda od razu spojrzała w tamtą stronę - Ktoś włamał się nam na serwer, mam nadzieję że nic nie wykradli - Mówiła tak przejęta, że nawet nie zauważyła Sebastiana - Ups, Dzień dobry
- Dzień dobry
- Marlena poznaj to Sebastian
- Miło mi - Uśmiechnęła się
- Mi również
- Co się stało z tym kontem? - Dopytała Magda
- Nie wiem próbuje wejść, a nie mogę hasło jest na pewno dobre
- Może ja spróbuje ? - zaproponował pomoc Sebastian
- Znasz się na tym? - Zaciekawiła się Magda
-Można tak powiedzieć - Uśmiechnął się i wziął laptopa od Marleny - Możesz podać mi hasło ?
- Tak jasne - Marlena zapisała hasło na serwatce, Sebastian wziął laptopa i usiadł przy stoliku
- Magda mogę Cię prosić o kawę ?
- Tak jasne - Magda z Marleną spojrzały na siebie pytająco, blondynka nie miała pojęcia czym zajmuje się Sebastian a tu wychodziło, że jest jakimś informatykiem, a może nie do końca w koncu próbuje odzyskać hasło. Minęło może 30 minut i Sebastian skończył klikać na laptopie
- Gotowe - Zwrócił się w stronę Magdy i Marleny - Rzeczywiście ktoś się włamał, ale teraz już powinno być dobrze, przez takie zabezpieczenie ciężko będzie się przedostać
- Super, dziękuję. - Uśmiechnęła się brunetka - W takim razie ile się należy ?
- Nic - Uśmiechnął się w stronę blondynki, ona delikatnie odwzajemniła ten uśmiech
- Jak to nic. Proszę się nie wygłupiać - Mówiła zszokowana Marlena
- W zasadzie - zaczął niepewnie - Dla mnie najlepszą zapłatą była by kolacja z Magda - był nieco speszony i niepewny
- O nie nie, nie ma mowy - Brunet ją strasznie zaskoczył, zresztą nie tylko ją Marlena też była w szoku
- Będę nalegać - Uśmiechał się w stronę Magdy, ona starała się jakoś wykręcić  kręciła przecząco głową i śmiała się delikatnie pod nosem
- Nie nie naprawdę
- Widzę, że muszę zainterweniować - Wkroczyła Marlena - W takim razie Madzia to polecenie służbowe - Spojrzała w stronę Magdy
- Marlena na proszę Cię
- Bez gadania - Uśmiechnęła się, Sebastian od razu wzbudził jej zaufanie
- Nie no Marlena co to jest handel żywym towarem nie zgadzaj się pójdę ale z własnej woli - dodała z naciskiem na własnej. - Ale zamiast kolacji obiad - Zdecydowała Magda
- Dobrze,  co tylko chcesz - Uśmiechnął się brunet było widać, że cieszy się z tego iż Magda się zgodziła
- Jutro ?
- Oczywiście, kiedy tylko Ci pasuje
- Mam Twój numer, ustalimy wszytsko potem teraz muszę wracać do pracy
- Jasne, cześć - Posłał jej miły uśmiech
- Do zobaczenia - Uśmiechnęła się w jego stronę i wróciła do swoich obowiązków. Sebastian pożegnał się z Marleną i wyszedł, miał nadzieję że Magda odezwie się do niego jak najszybciej

1.1 Pierwsze spotkanie

Hejka

Razem z Dark Angel postanowiliśmy zacząć pisać o Magdzie i Sebastianie, postaramy się jakoś trochę zmienić ich historię zobaczymy co nam wyjdzie z tego. Co ilę będą pojawiać się opowiadania jeszcze nie wiemy postaramy się w miarę regularnie, ale co ile jeszcze nie wiemy, wiecie obowiązki i te sprawy :) Tak,że ten miłego czytania 

Magda właśnie sprzątała w kawiarni, kiedy na podłodze znalazła jakiś przedmiot schyliła się i go podniosła był to pendrive.  Sięgnęła pamięcią kto tego dnia tutaj siedział i czyja może być to zguba nie przychodził jej do głowy nikt poza tym mężczyzną w marynarce, był chyba lekko zdenerwowany i czekał na Marka, jego kojarzyła z widzenia. Ale on był tutaj po raz pierwszy, nigdy wcześniej go nie widziała. Po chwili stwierdziła, że nie ma co rozmyślać o facecie którego w zasadzie nie zna tylko raz widziała na oczy, schowała pendrive do szafki przy barze pozamykała wszystko i poszła do domu.

Tam czekała już na nią Natalka  

- No w końcu zrobiłam kolację i czekam na Ciebie – Powiedziała jak tylko Magda weszła

- Super umieram z głodu – Powiedziała i siadła przy stole – Co tam mamy dobrego ?

- Kanapeczki

- To się postarałaś – Zaśmiała się

- Jak tam w pracy ? – Zapytała Natala

-Duży ruch był, jakiś klient zgubił pendraiva

- Przystojny chociaż – Zaśmiała się

- Oszalałaś, nie mam co robić tylko na facetów się gapić. Mów lepiej co u Ciebie ?

- A wszystko dobrze się układa, jak dobrze pójdzie to z Klemensem pod koniec przyszłego tygodnia podpiszemy z Oliwierem umowę  - Uśmiechnęła się

- To super – Przytuliła ją – Gratuluje – Magda z Natalką jeszcze trochę porozmawiały,  a następnie poszły się ogarnąć i spać. Magda na drugi dzień rano musiała być w Feel Good, a potem w fundacji więc zapowiadał się ciężki dzień.

Następnego dnia rano Magda wstała jak co dzień i zebrała się do pracy, dziwiła się bo cały czas ten mężczyzna nie chciał jej wyjść z głowy zastanawiała się czy dziś przyjdzie po swoją zgubę czy też nie. Jednak szybko odrzuciła tą myśl bo w końcu co ją obchodzi obcy mężczyzna zresztą w ogolę jaki kolwiek, obiecała sobie ze daruje sobie facetów, związki i wszystko co z tym związane. Za dużo już przeszła przez mężczyzn, żeby teraz wiązać się z kim kolwiek, zresztą w jej przypadku książę na białym koniu nie istnieje, na pewno nie w jej życiu.

Blondynka miała za godzinę kończyć swoją zmianę i iść do fundacji, kiedy przyszedł mężczyzna który jak myślała zgubił pendrive, od razu jak tylko zobaczył Magdę podszedł do niej

- Dzień dobry ja tu wczoraj byłem i chyba zgubiłem  

- Tak, tak znalazłam już daję -  Powiedziała i poszła po zgubę – Proszę – Podała mu

- Dziękuje – Uśmiechnął się – To może jakaś kawa w ramach podziękowań

- Nie ma za co naprawdę

- Jest, jest. To co kawa po pracy?

-  Naprawdę dziękuję, ale nie mam czasu – Uśmiechnęła się delikatnie

- Może jednak da się Pani namówić

- Naprawdę nie trzeba. Może napie się Pan czegoś ?

- Kawę poproszę

-Madzia możesz na chwilkę przyjść ? – Usłyszała głos z zaplecza

- Już idę

- Proszę Kawa dla Pana – Podała mu kawę

- Magda Pięknie imię

- Dziękuję – Powiedziała i poszła na zaplecze, kiedy wróciła po jakiś 10 minutach jego już nie było. Na barze leżały tylko pieniądze kawę, a na serwetce jego numer z dopiskiem imienia. Miał na imię Sebastian. Magda zaśmiała się pod nosem, schowała serwetkę do kieszeni sama nie wie czemu, i wyszła za 30 minut powinna być w fundacji.